donderdag 3 oktober 2013

Hoe is het nu met… Vasek! Die andere viervoeter met gebruiksaanwijzing.

Deze week geen verslag van de vorderingen van onze Boyke. Maar voor er nu een golf van protest komt… geen paniek, het is maar een tijdelijke onderbreking. Eveline heeft het even heel erg druk met een aantal andere zaken die haar dringende aandacht nodig hebben. Tot groot ongenoegen van Boyke overigens, die het inmiddels heerlijk vindt om een groot deel van de dag samen met zijn vrouwtje door te brengen. Ook hij moet het nu even doen met iets minder één-op-één momentjes. Maar ach, 'iets minder' is bij Eveline waarschijnlijk nog steeds een stuk meer dan het landelijk gemiddelde. Dus Boyke komt echt niks tekort hoor. ;-)

De break van Eveline en Boyke geeft me mooi de kans om jullie een korte update te geven van de vorderingen van die andere viervoeter: Vasek. Om tegemoet te komen aan de vele vragen die daarover gesteld worden. En omdat ik het altijd leuk vind om het te hebben over mijn favoriete 'knuffel met gebruiksaanwijzing'. :-) Het gaat goed met Vasek. Het nieuws waarop iedereen zit te wachten – dat hij een definitief thuis heeft gevonden – kan ik jullie helaas niet geven, maar buiten dat… doet hij het echt goed. Hij verbaast me nog iedere week met zijn vooruitgang. Soms doet hij ineens dingen, gewoon helemaal uit zichzelf, waarvan ik écht niet had verwacht dat hij ze nu al zou kunnen. Sinds deze week pakt hij bijvoorbeeld ineens snoepjes heel netjes aan. Normaal geef ik ze altijd op de platte hand, uit voorzorg. Zodat hij je niet meteen in de vingers heeft. Niet uit agressie, maar uit gretigheid. 'Rustig' is nou eenmaal niet iets dat in het woordenboek van Vasek voorkomt. :-) Maar deze week dacht ik… ach laat ik eens stoer doen… ik geef hem het snoepje eens op een normale manier. Hij keek me zo lief aan… Moet kunnen, dacht ik. Nou is 'het snoepje' in dit geval wel zo'n lang, plat reepje. Ik ben niet gek natuurlijk. Haha. De eerste keer was het een heel reepje, zodat er nog een beetje een veilige afstand zat tussen het uiteinde van het reepje en mijn vingers. Dat ging goed. Om uit te sluiten dat het een toevalstreffer was (want ook daar is ie een kei in) probeerde ik het nog eens met een heel reepje. Weer goed. Dus hem een keer of vier een half reepje gegeven. Nog steeds waren mijn vingers heel. Ik had nog geen krasje! Inmiddels zitten we op een kwart reepje. En dat is best een klein stukje kan ik je vertellen. Maar hij doet het supernetjes!! Het zal best wel weer eens mis gaan hoor. Het is en blijft immers een proces van 'twee stappen vooruit en één stap terug'. Maar ach, dat zien we dan wel weer. En hoe belangrijk zijn vingers nou helemaal!? ;-)


Bedelen om snoepjes... Een kunst die Vasek als geen ander verstaat. ;-)

Toevallig had ik het van de week met een collega nog erover… hoe veel Vasek vooruit gegaan is. En hoe gemakkelijk je dat soms – als je hem zo vaak ziet – vergeet. We moesten allebei meteen aan zijn inenting denken. Een paar weken geleden was het namelijk weer zover. Voor de derde keer alweer… Een trieste mijlpaal eigenlijk. Dat je al zo lang in het asiel zit, dat je aan je derde inenting toebent… Maar goed. Ik weet nog goed dat hij bij de eerste inenting verdoofd moest worden! Een andere manier was gewoon niet mogelijk… De tweede keer, vorig jaar, ging met veel geweld en agressie gepaard (vooral van zijn kant hoor) en het duurde echt wel een kwartier eer de dierenarts hem eindelijk kon prikken. Afschuwelijk. Maar dit jaar… en ik krijg gewoon bijna tranen in mijn ogen als ik eraan denk… heeft een collega van me (ik was er die dag ook nog niet!) hem gewoon met twee handen stevig bij zijn halsband vastgepakt en heeft de dierenarts hem geprikt. In nog geen twee minuten was het gepiept! Ongelofelijk toch? Hij heeft wel één kort grommetje geproduceerd. Er is dus nog steeds ruimte voor verbetering. Hahaha.

En dan gisteren… Gisteren is hij zeker zes keer achter de bal aangerend die ik weggooide én heeft ie hem keurig teruggebracht! Nou ja, keurig… Hij heeft hem voor mijn voeten gesmeten, waardoor het ding zeker nog een meter of twee doorrolde. Alles gaat nou eenmaal met evenveel passie bij Vasek. ;-) Maar ach, dat heeft ook zo zijn charme. Belangrijkste is dat hij écht leert om samen te spelen! En dan te bedenken dat je het tot een maand of 10 geleden niet moest wagen om in de buurt van zijn speeltje te komen… Het gebied in een straal van zo'n 15 meter rondom zijn bal of beestje was echt verboden terrein. Respecteerde je dat niet, dan kreeg je een razende Vasek achter je aan. Nu pak ik zijn speeltje voor zijn neus van de grond…

Wat een schatje hè...

Ach, er zijn zoveel grote en kleine dingen die hij nu goed doet. Dingen waar je nauwelijks bij stilstaat. Omdat ze al bijna gewoon en vanzelfsprekend zijn geworden. De manier waarop hij zich laat aan- en aflijnen bijvoorbeeld. Of dat ik me niet eens meer kan herinneren wanneer hij voor het laatst naar me gesnauwd heeft (eerlijk waar!). Of het feit dat iedereen zonder problemen bij hem op de wei kan komen en ook op een normale manier weer kan vertrekken (zelfs vreemden!). En als ik hem dan zie lopen… zij aan zij met de oude Davey… alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zo trots!! Op beide kanjers trouwens. :-)

Dus ja… het gaat GOED met Vasek. Het enige waaraan het hem ontbreekt… is een warm en liefdevol eigen thuis. Maar ook dat gaat lukken! Vroeg of laat gaat er echt iemand komen die - net als ik - de prestatie én potentie van het kleine ventje op waarde weet te schatten… Iemand die niet op zoek is naar een 'kant-en-klare-knuffelkont'. Iemand die zelfs vrede heeft met een 'misschien-wel-nooit-knuffelkont'. Zo iemand komt. Ooit. Tenzij ik voor die tijd de loterij win natuurlijk, want dan gaat Vasek onmiddellijk met mij mee naar huis! Naar mijn nieuwe grote huis, waarin zowel Vasek als mijn 7 katten een heel gelukkig (zonodig gescheiden) leven kunnen leiden. :-)





7 opmerkingen:

  1. Wat kun jij toch geweldig schrijven zeg!! Heerlijk dat Vasek zo goed vooruit gaat en inderdaad .....nu dat ene baasje nog. Vandaag is het dierendag, wie weet komt er iemand met een groot hart voor honden!!
    Groetjes
    Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Ingrid! :-) Vandaag is er helaas niemand geweest voor Vasek... Maar hij is wel flink verwend met een extra lange wandeling en veel lekkers!! :-)

      Verwijderen
  2. Inderdaad geweldig dat het zo goed gaat en zo herkenbaar dat je in een dergelijk traject af en toe even terug moet kijken en je dan pas realiseert hoeveel vorderingen er zijn gemaakt. Op een gegeven moment is het zo logisch dat ze vooruit gaan dat je het bijna niet meer merkt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jaaa, dat is dus echt zo. En het kan geen kwaad om daar af en toe eens even goed bij stil te staan. Dan groeit je bewondering voor de enorme prestatie die ze leveren ook weer een beetje meer... Zo mooi... wat vertrouwen kan doen...

      Verwijderen
    2. Jij bent ook van alle markten thuis he. Las een laten we zeggen minder leuk verhaal in de Metro en daarin stond iets over Tamira Hankman uit Uden en de rode kater Wiebel..

      Verwijderen
    3. Hahaha, tja... Wat kan ik er van zeggen... Op een of andere manier krijg ik altijd bijzondere dieren op mijn pad. :-) Ze belden me van de Metro of ze het verhaal van Wiebel mochten gebruiken (hadden ze gehoord van de Partij voor de Dieren, waar ik lid van ben). En in het belang van al die arme drommels die slachtoffer worden van dat achterlijke (afschiet)beleid, had ik daar natuurlijk geen problemen mee. Ik woon alleen niet in Uden. Maar ach, kleinigheidje. ;-)

      Verwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen