Onze angsthaas Bliksem is op maandag 12 augustus verhuisd van het asiel naar een pleeggezin. De kleine man zat op dat moment al ruim 8 maanden in het asiel en bleef – ondanks onze inspanningen – erg bang voor mensen. In het asiel zijn onze mogelijkheden beperkt en om zijn plaatsingskansen te vergroten bood Eveline aan om Bliksem bij haar thuis te onderwerpen aan een intensieve socialisatiecursus. ;-) Dat aanbod hebben we met twee handen aangegrepen! Pleegmama Eveline houdt een dagboek bij van de ontwikkelingen van Bliksem, die ze inmiddels liefkozend Boyke heeft genoemd.
Boyke woont nu zo'n twee maanden bij Eveline. Twee maanden.
Voor een jongvolwassen kat met zo'n intense angst voor mensen als Boyke, is
twee maanden natuurlijk bij lange na niet voldoende om volledig 'om' te zijn. Dat
weet ik uit eigen ervaring. Daarvoor hoef ik alleen maar naar mijn eigen Moor
te kijken. Maar de vooruitgang die Eveline met Boyke in deze korte periode
heeft geboekt is echt ongelofelijk. Die overtreft al mijn verwachtingen. Ik ken
Boyke – toen nog Bliksem - natuurlijk behoorlijk goed. Heb hem een heel aantal
maanden lang in het asiel meegemaakt. Een heel, heel bang manneke, dat extreem
veel moeite had om ons ook maar een greintje vertrouwen te geven. En als ik dan
nu lees, hoor én zie welke transformatie hij heeft doorgemaakt… Diepe bewondering
voor Eveline. Wat een engelengeduld. En wat een toewijding. Eveline heeft vele
uren met Boyke doorgebracht. Zittend, lezend, schrijvend, etend of tv-kijkend
in zijn kamer. Ze bedacht het ene trucje na het andere, de ene uitdaging na de
andere om steeds een beetje dichter in zijn buurt te komen. Letterlijk en
figuurlijk. En langzaam maar zeker gaf Boyke zich over...
Haar geheim? 'Ik
ontspan hem en hij ontspant mij' zegt Eveline 'en die wisselwerking doet
wonderen'. Ze geniet met volle teugen van de kleine man en die liefde en dat
plezier voelt hij. Eveline is intens gelukkig met elke stap voorwaarts en
minstens net zo trots op de knappe Boyke als een nieuwbakken moeder op de
eerste stapjes van haar peuter. J Maar Boyke mag ook gewoon kat zijn, lekker
zichzelf zijn en Eveline accepteert zijn veelvuldige stapjes achterwaarts. De
kleine en grote terugvallen, die zo kenmerkend zijn voor een proces als dit.
Pijn doet het haar soms wel, als ze de paniek en de angst in zijn ogen ziet.
Maar teleurgesteld of boos… dat is ze nooit. Eveline heeft nog een lange weg te
gaan, dat realiseert ze zich heel goed. Maar ze wil de Boyke van nu dolgraag
met ons delen. Zonder woorden. Zonder tekst. Gewoon kijken… en genieten! Ik beloof jullie... het is de moeite waard. J
Boyke bij Eveline op 6 oktober 2013
Boyke bij Eveline op 8 oktober 2013
Tot de volgende keer. De groetjes van Eveline en een dikke knuffel van Boyke.
Wat geniet hij van het aaien. Mis wel je geschreven dagboek daar kan ik zo van genieten.
BeantwoordenVerwijderenLieve Eef.... dikke kippenvel! Dit kan alleen jij, fantastisch! Knuffels alletwee van Jolanda xxxxx
BeantwoordenVerwijderenWat ontroerend mooi.
BeantwoordenVerwijderenSchitterend en zo herkenbaar. Als je eenmaal het vertrouwen van zo'n angsthaasje hebt gewonnen dan gaan ze helemaal om. Dan zijn het (voor jou dan) de meest aanhankelijke en dankbare katten die er zijn. Zit al wel een tijdje te denken dat het voor die twee straks wel een hartverscheurend afscheid zal worden. Voor Eveline en voor Boyke, want ik denk dat er op dit moment maar 1 op de wereld is die deze flimpjes kan maken. Dit is nog niet het einde van het project, dus hopelijk komt er aan het einde iemand die het aandurft/overneemt zodat Boyke niet terug hoeft naar het asiel.
BeantwoordenVerwijderenbeste Ruud, maak je geen zorgen Boyke is en blijft bij ons, en als hij zover is dat hij mij helemaal vertrouwd, mag hij kennis maken met al mijn andere knuffels en kan hij spelen en rennen en slapen met de andere katten.
BeantwoordenVerwijderenDat is nog eens een geruststelling. Fijn voor Boyke en hoop dat hij net zo omgaat als Gizmo. Die is zo vooruit gegaan en knuffelt me helemaal plat als ik thuiskom, we zijn al zover dat ik regelmatig mevrouw van schoot moet duwen want als ze daar eenmaal ligt te knorren dan heeft ze alle tijd van de wereld.
VerwijderenWist niet dat Boyke bij jou zou blijven en omdat Bliksem nog steeds op dierenasiels.com staat een beetje aangenomen dat hij ooit weer terug zou moeten. Dierenasiels.com loopt een beetje achter denk ik, want kort na dierendag stonden er wel heel weinig geplaatsten tussen maar gelukkig staat er op facebook dat er in de periode daarna toch ruim 20 een nieuw baasje hebben gevonden. En dat is een aantal dat meer bij dierendag past.
Dat nieuws is ook nog niet algemeen bekend Ruud. Je hebt (na mij) de primeur te pakken. ;-) Formeel is Boyke (Bliksem) nog 'van' Hokazo, dus vandaar dat ie nog op de site staat. Ik ben er natuurlijk wel ongelofelijk blij mee. Ik voorzag - net als jij - al een hartverscheurend afscheid...
VerwijderenWe hebben overigens rondom dierendag inderdaad best wat katjes geplaatst, maar een aantal daarvan (vooral kittens) stond nog niet op www.dierenasiels.com. Chantal en ik (degenen die de site en facebook bijhouden) doen dat allemaal vrijwillig en het valt soms niet mee om iedere week verhaaltjes te schrijven van alle nieuwe katten en honden enzo (naast ons 'echte' werk en andere werkzaamheden). De site is dus wel bij, maar wij helaas niet. :-)
Super om te horen dat Gizmo zo vooruit gaat!! Als ze niet oppast, wordt het nog een megaknuffel. ;-)
Ja is natuurlijk ook heel veel werk om alle dieren van foto's en verhaaltjes te voorzien. En jullie maken ook echt verhaaltjes, sommige andere asiels lossen het op door alleen een foto en geboortedatum neer te zetten en "meer volgt". Maar gezien de aantallen bij jullie zou zelfs dat een enorme klus zijn..
BeantwoordenVerwijderenGizmo maakt echt sprongetjes. Zaterdag kwam ze rond etenstijd voor het eerst de trap af en liep ze in de hal, gisteren en vandaag heeft ze zelfs in de hal gegeten. De slaapkamer blijft haar vaste stek, mandje onder het bed, maar ze komt steeds verder los.
Megaknuffel, nou dat is ze al. Op de slaapkamer hoef ik maar op bed te gaan zitten en 9 vd 10 keer ligt ze binnen 20sec op schoot te ronken. En ze deinst er ook niet voor terug om midden in de nacht even dat wangetje een paar keer in m'n gezicht te duwen zodat je wakker wordt en er even geknuffeld kan worden. Nee, wat dat betreft is ze helemaal om. Ze is echt al grotendeels een "gewone kat".
Ze speelt, vangt vliegjes, knuffelt en als ik haar dan bezig zie om haar eigen staart te vangen denk ik soms echt: Hoe is het toch mogelijk dat ik het liefste, leukste, grappigste katje heb weten uit te zoeken! Maar als ik haar dan even op wil pakken en ze schiet met de oortjes plat weg dan helpt ze me direct weer een klein beetje uit die droom.